درباره کتاب

سخن آغازین

گاه در فلسفه نکات ظریف و زیبابی از ذهن خالق جاریست که در اوج سادگی عرفان درونش، نکات عمیق، کاربردی و کلیدی عارفانه و ساده به روانی جوی‏ ها و گیسوان جنگل دارد. که هر نکته از آن می‏ تواند کتابی مفصل و مجمل را در بر بگیرد و در خود غرق کند.

گاه این پاکی و سادگی درون، آنچنان بر ذات خالق اثر دارد که خیلی زیبا از او یک فیلسوف روستایی می ‏سازد.

روستایی از باب سادگی و ذلالی درون جاری نه از باب جغرافیا.

حسین راجی یا همان عمو حسین شاعر؛ ادیب، خوشنویس و محقق توانا و کشاورز بی ‏ادعایی ‏ست که در عصاره‏ای از چکیده‏ ی این اندوخته‏ ها در ژرفای هبوط صبر به سکوتی که فریاد را می ‏ترکاند می‏ رسد. و به دلیل اشراف کامل و غور در ادبیات و عرفان ایران و جهان نکات نغز و عمیق را به سادگی و در عین حال قدرتمند چون کوه دریادیم با پرچمی افراشته؛ جنونت را به ویرانه ‏ی آغوش خیالش دعوا می‏ کند.

توانایی و اشراف وی در باب مولانا و مولاناشناسی سبب گردید مجموعه شعرهایی ساده به زبان امروزی را در اختیار مخاطب قرار دهد که مفاهیم بلندی را در خود دارد و بی ‏ادعا چون فیلسوفی روستایی گله‏ ی خود را می‏ چراند. نی برای گوسفندانش می‏ نوازد و در پستوی خستگی‏ هایش دست شکرش به آسمان بلند و نانی می‏ جود.

تو ای دریا!

به کدامین لهجه می‏خروشی؟

شمالی یا جنوبی؟!

تمام لحن‏هایت شیرین‏ست

نمی از باران ابرهای رها داری

بی‏هیچ‏تر از هیچ

سنگین‏تر از وزن

دریاتر از موج

آغوش‏تر از بغچه‏ ی خالی خیال….

شعرهای چشم‏هایت بوی شقایق باران زده می‏دهد …

وی اشعار  نغز و زیبایی به زبان گیلکی زلال مادری‏اش دارد که به لطف حق در زمانی نه چندان دور به چاپ خواهد رسید.

لطافت، خیاری‏ ست که پوست می‏ کنندش و همچنان لطیفتر می‏ شود.

عمو حسین جان تو آنقدر خوبی که می‏توان هر شب کلبه‏ای از شعر را برایت به آتش کشید.

(به قلم صالح زمانی)