بخت در بیمارستان در کسی را نمی زند

درباره کتاب

رمان بخت در بیمارستان در کسی را نمی زند

اثر دیگری از روح اله مهدی پور عمرانی منتشر شد.

در این کتاب می خوانید؛

همیشه فکر می‏کردم بدترین صبح، صبحی است که آدم بعد از یک کابوس از خواب بپرد و کابوس نیمه تمامش تمام روزش را پر کند. آن صبحی که آدم با دلشوره بیدار شود. کاش می‏شد آن روز را از روزهای زندگی حذف کرد. چون روزی که با تشویش و دلهره شروع شود، از شب سیاه هم بدتر است. روز برای این است که آدم بعد از چند ساعت استراحت، چشم‏هایش را به روی دنیا باز کند و دنباله‏ی کارش را بگیرد و چاله چوله‏ های زندگی‏اش را پر کند. نه آنکه دل، دلش را بخورد و خون، خونش را که امروز چه گِلی به سر بگیرد؟ اصلا  فکرش را نمی‏کردم کار اینقدر اعصاب خردکن باشد. آن روز وقتی فامیل ما زنگ زد و گفت که کار درست شد، انگار دنیا را به من داده بودند. خودم را در آسمان‏ها می‏دیدم. آرزوهایم یکی یکی داشتند برآورده می‏شدند. زنگ خانه‏مان که بصدا درآمد، دلم هری ریخت پایین. چه خوش قول بودند! مو نمی‏زد.